Het was een spannend voorjaar!

Dat een ongeluk in een klein hoekje zit, is een huizenhoog cliché.

Meestal denk je dat het jou niet zal overkomen en toch donderde ik op 12 april achterwaarts van de trap. Het klopt dus echt dat op dat moment alles vertraagt.

Tijdens die luttele noodlottige seconden trok mijn leven aan mij voorbij en vreesde ik het ergste.

Ik heb veel geluk gehad.

Dat de schade "maar" een dikke buil, wat blauwe plekken en schaafwonden en een polsbreuk, gecompliceerd weliswaar met 6 fracturen op een klein plaatsje, was.

Dat mijn jongste dochter en man thuis waren en direct in actie schoten.

Dat de ambulance er snel was en de ambulanciers geweldig waren (geef die mensen een dikke pluim!).

Dat de chirurg van wacht, dr. Moeyersoons, van alle trauma's thuis is en alle stukjes pols mooi bij elkaar puzzelde.

Dat mijn man en kinderen me zo liefdevol verzorgden.

Dat de beterschapswensen en bloemen en kaarten en ... binnenstroomden van vrienden.

Dat Charlotte Buys, mijn kinesiste, van aanpakken weet en steeds mijn humeur opkrikt.

Ook met mijn klantjes heb ik veel geluk.

Jullie begrip en medeleven waren groot. Jullie steun deed deugd!

Ik ben er zeker van dat dit allemaal bijdraagt in het toch wel vlotte herstel.

Dus: een dikke DANK JE WEL aan jullie allemaal.

Ik kan er weer tegenaan. Voorlopig een beetje onhandiger en wat stijver, maar het gaat allemaal wonderwel.

Met een zonnig gemoed en een hoofd vol bakplannen, zijn de workshops hernomen.

YES WE CAN!

Graag tot binnenkort.